پوکی استخوان یا استئوپروز

پوکی استخوان در ابتدا علائم خاصی ندارد و فرد متوجه آن نمی­شود. اما ممکن است به هنگام سقوط به زمین یا وارد آمدن ضربه­ای ناگهانی به بدن، درکمال تعجب متوجه بشویم که استخوانمان به سادگی دچار شکستگی شده است. گاه ممکن است کار با درد در ستون فقرات، به ویژه در ناحیه­ی کمر شروع بشود. زمانی که وزنمان به شدت کاهش می­یابد، عضلات چندان قدرت تحمل وزن بدن را ندارند و مهره­ها دچار تغییرات ساختاری شده (تغییرات دژنراتیو مهره­ها) و باعث انتشار درد می­شوند. در واقع شکستگی­های مهره­های ستون فقرات در اثر فشار بدن (compressed) یکی از نشانه­های پوکی استخوان است. گاه این پوکی آنچنان است که ما با یک عطسه­ی محکم دچار شکستگی حتی انفجاری مهره­ها می­شویم. مهره­های کمری، گردن رانی و مچ دست از آسیب­پذیرترین نقاط بدن است که با افزایش پوکی استخوان در خطر شکستگی قرار می­گیرند.

علامت دیگر پوکی استخوان تغییر دستگاه اسکلتی ما در بزرگسالی است (تغییرات پوسچرال یا وضعیتی بدن). انحرافات پوسچرال بدن، ممکن است منجر به کوتاهی قد، افزایش کیفوز و لودوز بدن، اسکلیوز یا پای تحلیل رفتن تراکم استخوان در سنین بالا، یک فرایند طبیعی است، اما این به خودی­خود، به معنای پوکی استخوان نیست. تحلیل رفتن تراکم استخوانی در مراحل اولیه­ی خود وارد فاز استئو پنی شده (پوکی استخوان خفیف)و با تشدید آن به استئو پروز تبدیل می­شود. حدود 80 درصد زنان پس از دوران یائسگی دچار پوکی استخوان می شوند.

علاوه بر مساله سن، عواملی هم چون: دیابت نوع 1، تغییرات هورمونی بدن، آرتریت روماتوئید و بیماری­های التهابی روده، مصرف سیگار، کم تحرکی، مصرف داروهای کورتیکواستروئیدی و ضد التهابی، رژیم غذایی کم کلسیم و کم ویتامین D، مصرف زیاد مشروبات الکلی و بالاخره کم خوری یا پرخوری عصبی نیز در به وجود آمدن پوکی استخوان موثر می­باشند.